Köşedeki Şiirler - 4

Sebepsiz değildir
Bir canın doğması
Göz açması hayata
Vurduğu mührüdür ağlaması
Taze beden olsa da
Henüz hiçken
O da nefesiyle ısıtacak
Yaş alacak yıl alacak
yaşlanacak
Sarp, engebeli, düz ya da bozuk yolunda
İspatı
Bitirdiği zaman süreli yaşamı
Altına atacak imzasını
Ya da basacak parmağını
Yazacak Kainata el yazısıyla
Kendi yazısını
Mümkün değil inkarı

Sebepsiz değildir
Rüzgarla bulutun kolkola olması
Yağacak
Her bir damlası
ıslatacak
Kurak bedenleri, toprakları
Gürbüz başaklar, umut tohumları
Boy alıpta verecek azık darı
O da rahmet eliyle bereket olup
Kuracak sofrayı.

Sebepsiz değildir
Kalleşle hainin kardeşliği
Beklerken sahipsiz köşelerde
nasipsiz ruhlarda
Düğmesiz, dikişsiz çırılçıplak
karanlığı kıyafet yapmış pusuda
Yurtta, yolda, yuvada
Yaslanırken arkadaşlara, aşklara
inandığı değerli dostlara
Bir tokat gibi çarparken yüzüne, sırtına
Ama kurşun, ama bıçak yarası

Sebepsiz değildir
Geceye gündüzün sokulması
Kışa, kara, yağmura
baharın yazın sarılması
Dönen devranın cazibesine bakıpta
İlk anın tarifsizliğinde
yol alıp akması
Bir kör nefsin aymazlığında
Yitip gitmesi vicdanın
Kaybolması aklın
Toz gibi savrulması

Sebepsiz değildir
Denizde dalganın nazlı nazlı yol alması,
salınması
Balığa, mercana, binbir türlü canlıya
Havasız, rüzgarsız, bulutsuz
yuva kurulması

Sebepsiz değildir
Ar ile hayanın birlikteliği
Edeb ile yar olur ruh içinde beden
Haya ile aşık olur ruha güzel her dem
Söyletir dile, yazdırır kaleme
Vardır bir bildiği
Bu alemde kurar elbette
Kardeşliği, sevgiyi, muhabbeti.

Sebepsiz değildir
Ozan'a sazın
Kaleme defterin
Söze dilin
Gönüle gözün
Aşka yüreğin

Hasrete özlemin
Emeğe alınterinin

Toprağa bedenin
Yoldaş, arkadaş olması.

Sebepsiz değildir
İnsana, bitkiye, hayvana
Canlıya, cansıza, taşa, toprağa
Bahşedilen bu Dünyada
Belki anlarız, farkederiz diye,
"Olum"dan,"Ölüm"e
Hiçliğimize nazar edercesine
Belli belirsiz
Sırat niyetine
Dört küçük nokta koyulması.

 

Suya İmza

Ömer Faruk Ertem