Uzanmış yatıyor yalnızlığında
yalnızlık
yaşlı bir çınarın gölgesinde,
Derman yok
kulakları sağır edercesine
bağırışan o ellerin sesinde.
Ne esen rüzgârlardan
ne öten bülbüllerden ne
bahardan fayda var,
Gönül yârdan ne zamandır
ayrı düşmüş; hiç bir
umut yok tesellisinde…
Bazen yanardağlar ses verir
alev alev uğuldar nefesinde,
Bazense hayali belirir;
“üç vakte kadar yol göründü”
diyen acı bir kahvenin telvesinde.
Benliğini ona sormadan teslim almış ne çare,
Yakınından da yakınında o
bitmeyen yalnızlık;
yalnızca bir adım ötesinde…
Ali Soysal
Benzer Yazılar
Bu yazıya benzer içerik bulunamadı.
