Geçenlerde bu yaz ilk defa hem merhaba hem de veda maksatlı deniz kıyısına indik. Kendimi on beş dakika da olsa suyun sesine, dalgaların ritmine bırakmak istedim. Eylül ortaları olduğu için çok kalabalık değildi. Şurada burada birkaç karavan deniz kenarına kurulmuş sandalyelerinde benim yaptığım gibi sessizce ufku seyredenler. Kıyıda henüz okul vakti gelmemis bir kaç ufaklık vee her zamanki gibi tatilin bittiğine en az benim kadar sevinen denizin gerçek sadık bekçileri köpekler..
Orada otururken o hınca hınç kalabalığın yeniden ait oldukları yerlere dönmüş olmasından ve yeniden bir yıl sonraki tatil planlarını yapmaya başlamış olmasından nasıl mutlu oldum anlatamam.
Gittiler ve ben sevindim, çünkü doğanın kendine gelmesi için epey uzun bir zaman gerekiyor. Ortalığa saçılan kirliliğin yok olması, suyun yeniden doğal haline dönmesi, etraftaki ağaçların kuşlara yeniden dallarını açması gerek... İnsanlar varken denize girmekten korkan köpeklerin de tabi yeniden kendilerini sulara bırakması gerek.
Şükürler olsun ki tatiller var. Ya olmasaydı, ya bu acayip, ardında bir çöp dağı, harap edilmiş bir doğa bırakmaktan çekinmeyen güruh hep buralarda yaşıyor olsalardı. Birisi bana negatif bir şey anlatıp da mağdur edebiyatı yapmaya başladığında onlara artık keyifle Allah'ın işine karışılmaz diyorum. Ve aklıma hep aynı hikaye geliyor. Bilmeyenler için özet geçeyim.
Rivayet odur ki Yunus peygamber günler sonra Yunus balığının karnından Güllük sahilinde karaya çıkar. Çocuklar sahilde oynamaktadırlar. Kimse umursamaz onu. Köşede sinmiş gözleri görmeyen bir çocuk görür Yunus ve der ki Allah'ım diğer çocuklar koşup oynarken bu garibimi neden kör yarattın. Ve o anda çocuğun gözleri açılır ve tabi ilk gördüğü de çırılçıplak olan Yunus peygamberdir. Hemen eline bir taş alıp, o ana kadar onun çıplaklığıni görmeyen çocuklara seslenir "adam çıplak, adam çıplak hadi taşlayalım" Yunus bir yandan taşlardan kaçmaya çalışırken bir yandan da Allah'a şöyle dua eder. Allah'ım beni bağışla senin hikmetinden sual olunmaz.
Benimki de o hesap iyi ki her zaman tatil yok.
İçime huzur veren ise her şeyin bir nedeni vardır deyip suyun dalgalarına ve denizin karaya verip karadan aldığı nesneleri izlemeye devam ediyorum.
Yazar Hakkında
Benzer Yazılar
Bu yazıya benzer içerik bulunamadı.
