Benim sağ yanımda bir kardeşim vardı,
Eleleydi dallarımız;
köklerimiz beraberce toprağı sarıp sarmalardı.
Islanırdık yağmurda üşürdük bazen; bazen de bizi yakardı yangın…
Kardeş kardeş yaşardık işte; kuşlar gönülleri rahat bizde yuva yapardı…
Günlerden bir gün tanrı Teşup şöyle buyurdu:
Hoyrat bir yel olun esin ormanda! Çaresizdi rüzgâr; çünkü efendisi böyle diyordu…
İsyanı yenildi sadakatine; aldığı emri sorgulayamıyordu…
Amansız gürledi savurdu rüzgâr; kökünden devrilip düştü kardeşim .
Hatıra niyetine bıraktığı bir çift kopuk dal;
kollarımda sessizce sallanıyordu.
Beni bıraktı; gitti kardeşim…
Sanatçının vazifesi tabiatı kopya etmek değil tabiatı ifade etmektir demiş Balzac.
Ali Soysal
