Alevden bir temmuz
gecesinde
derin uykulardaydım,
O aziz İstanbul’da;
şarkıların otağı
şirin Kanlıca’daydım.
Ansızın bir pembe güneş
doğdu en tatlı
demindeyken uykular,
Göklerde her ne varsa
bu yepyeni semanın
efsunlu haşmetine uydular.
Şefkat güneşine nihayet
kavuştum bu dünyada;
kimseleri yakmayan,
An’lar;
öyle mutlu ki;
sevinçten olsa bile
gözlerden yaş akmayan…
Bitmesin bu rüya diye
daldığım uykulardan
istemedim uyanmak,
Dileğim;
ruhumla vuslata erip
o pespembe güneşin
yakmayan ateşlerinde yanmak…
Ali Soysal
Yazar Hakkında
Benzer Yazılar
Bu yazıya benzer içerik bulunamadı.
