Bir zamanlar bir şatoda çok zengin bir adam yaşarmış. Ama çok mutsuzmuş. Çünkü kendisinden başka kimseyi sevmez, herkeste kusur görürmüş. Bir gün karşısına bir ayna çıkmış. Ama simsiyah...
Sinirlenerek "Sen nasıl aynasın?" demiş. "Kendimi neden göremiyorum?
Ayna da cevap vermiş. "Ben insanların ruhunu gösteririm. Senin ruhun simsiyah. Kimseyi sevmiyorsun. Sana gösterebileceğim hiç bir güzellik yok içinde…’’
Buna çok içerleyen adam, o günden sonra her şeye daha başka bakmaya karar vermiş. Empatiyi öğretmiş kendine. Bakış açısını değiştirmiş. Kusurları örtüp iyi taraflarını görmüş. Bir sürü dost edinmiş. O kadar mutlu olmuş ki yeni hayatında, şatosu her gün şen kahkahalarla çınlamaya başlamış.
Bir gün yine o ayna çıkmış karşısına. Gökkuşağını görmüş aynada. "Yoksa bu ben miyim?" demiş.
‘’Evet’’ demiş ayna. İçinde ki hoşgörü, empati, nezaket ve sevgi… Bunlar, senin ruhunun görünüşü.
Ruh aynanızda hep gökkuşağı görmeniz dileğimle.
