Tuvaldeki Mavi Özgürlük

Deniz tutkunlarının doğru adresi “Yelkencinin Gazetesi” denizci ya da yelkenci olmasa da kendini mavinin sonsuz özgürlüğüne adamış kişilere de yer veriyor. Konuğumuz Mustafa Çavuş, mavinin bütün tonlarını tuvaline yansıtarak şaheserler yaratıyor.

Yelkencinin Gazetesi: Sizi kısaca tanıyabilir miyiz?

Mustafa Çavuş: 1979 yılında Trabzon’da doğdum. Yeteneğimi ya da resme olan ilgimi diyelim ilkokulda fark ettim. Resim aşkı beni öğretmenlik mesleğine itti diyebilirim. 1998 yılında Atatürk Üniversitesi Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümünde akademik eğitimime başladım. 2002 yılında başladığım Görsel Sanatlar Öğretmenliği yoluma 2010 yılında hayalini kurduğum Güzel Sanatlar Lisesi Öğretmenliği ile sanat eğitimcisi olarak devam ediyorum. Aynı zamanda en önemlisi de kendi atölyemde resim yapmaya devam ediyorum.

Y. G: Denize olan sevdanız nereden geliyor? Ressamlık mı yoksa denize olan tutkunuz mu önce başladı?

M. Ç: Ben Karadenizliyim ama çocukluğum iç kesimlerde geçti. Yazdan yaza memlekete (Trabzon) gelir denizi görürdüm. Uçsuz bucaksızlığı, sonsuzluğu, o maviyi izlerken hissederdim. “Ben ise küçücük bir kum tanesi.” böyle hissederdim. Aslında ben mavi, duru ve durgun denizi severim. Bu da resimlerime yansıyor zaten. Açık denizin yalınlığı ilham olmuştur bana. Benimsediğim, minimal yaşam felsefesinin de etkisi vardır illaki işlerimde.

Y. G: Deniz temasının resimlerinizde ön planda olmasının nedenleri nelerdir?

M. Ç: Denize aşığım diyebilirim. Derinliği ürkütüyor ama maviliği huzur veriyor. Sahilde ufka bakmak kime umut olmaz ki? Mavi umudun rengidir, huzurun ve kurulan hayallerin diyebilirim.

Tekneleri de unutmamak lazım tabi ki. Eserlerimde deniz teması, tekne ile bütünleşik bir anlam içerisindedir.

Bir keresinde isteğe binaen eserimi şöyle tanımladım. Bilirsiniz beklenmedik bir anda soru gelir ve aklınızdan geçenleri değil de kalbinizden geçenleri söylersiniz.

Hatırladığım kadarıyla sizlerle paylaşayım; “Günümüz yaşam koşullarında yoğun iş hayatı ve rutinler devam ederken belki de herkes bir teknenin kıyıda beklediğini ve bir gün güzel bir mavi yolculuğa çıkacağını, özgürlüğe yelken açacağını hayal eder. Belki de hiç çıkamaz ama orada oluşu insana motivasyondur adeta. Uçsuz bucaksız maviye açılan tekne, içimizdeki özgürlük güdüsünün simgesi olabilir. Ve tekneyi kıyıya bağlayan halatlar; sevdiklerimiz, işimiz, şunu da tamamlayayım dediklerimizdir çoğu zaman. Ama olsun tekne orada ve bir gün mutlaka…”

Y. G: Resimlerinizi yaparken kullandığınız teknikler nelerdir?

M. Ç: Tuval üzerine akrilik boya tekniğini kullanıyorum genellikle. Bazen farklı malzemelerle karışık teknikler de kullandığım oluyor. Resimlerimi yaparken kuş bakışı bir açı kullanıyorum. Drone ve uydu görüntülerinden yararlansam da kompozisyonlarım hayal gücünün bir ürünüdür. Eserlerimde, doğanın oluşturduğu geometrik şekillerle grafiksel bloklamalar elde etmeyi seviyorum.

Y. G: Mavinin her tonunu tablolarınıza yansıttığınızı görüyoruz. Resimlerinizde denizden yararlanırken insanlara vermek istediğiniz mesaj nedir?

M. Ç: Mavi huzuru temsil eder, deniz özgürlüğü ama kompozisyonlarımda çoğu kez büyük bir mavinin içinde küçücük bir kum tanesi insan… Belki de her defasında güzel umutların, hayallerin içerisinde insana yerini hatırlatıyorum. Kocaman bir okyanusta küçücük bir kum tanesi insan… İşte işin çıkmazı da bu, özgür müyüz? Yoksa küçüklüğümüzle tutsak mı?

Y. G: Sadece deniz temalı resimler mi yapıyorsunuz?

M. Ç: Şimdilik öyle. Mavinin tutkusu ne kadar sürer bilmem. Tekniğim değişir, anlatımım değişir belki ama deniz her zaman resimlerimin bir yerinde gösterir kendini diye düşünüyorum.